Vismarkt in Venetië

Als in Frankrijk mannen naar de bakker gaan om een stokbrood te halen, breken ze als ze uit de winkel komen het kapje ervan af en eten dat op. Knapperig en vers. De Fransen houden niet van week brood.

In Venetië had deze man zojuist schelpjes gekocht op de vismarkt vlakbij de Rialtobrug. Hij viste een schelpje uit zijn plastic zak, sloeg het tegen de stenen pilaar stuk en peuzelde het binnenste op. Dat was kennelijk lekker want een tweede schelpje volgde ... het vervolg hebben we niet afgewacht. Het zal wel een lunch zijn geworden van spaghetti al poco vongole.

Eigen werk

Wachten op de trein die komen gaat uit Rome ...

Tacita Dean

In Berlijn staat in het oostelijk deel het Palast der Republik. Het is er in de jaren zeventig neergezet en het was het regeringsgebouw van het toenmalig communistisch bewind in Oost Duitsland. Het wordt door velen foeilelijk gevonden en het herinnert aan een foute regering en een verdeeld Duitsland. Daarom wil men het slopen. Maar dat leidt er weer toe dat het gebouw nog eens goed bekeken wordt en weer mooi gevonden. Bovendien moet je sommige historische gebouwen wel laten staan. Tacita Dean is door het gebouw gefascineerd omdat dat gelige ramen heeft die de omgeving op een geheimzinnige manier reflecteren. Ze maakte er een film van. Van mij mag het paleis blijven.

Semiha Berksoy

Semiha Berksoy heeft wat Wagner noemde een Gesamtkunstwerk gecreëerd. Ze werd in 1910 in Turkije geboren en overleed in 2004. Ze was opera-zangeres en ze schilderde. Ze maakte kunst van en in haar leven en van haar leven is ook door een andere kunstenaar een kunstwerk ge-maakt. Ze vertelde over haar leven in een uren durende film die Kutlug Ataman over haar maakte. Een excentrieke dame. Haar kamer met een ijzeren ledikant hing vol met eigen werk dat ik van de foto herken want die werken hangen nu deels op de Biennale. Ze werd operazangeres omdat dat een kunst-vorm is die alle kunstsoorten omvat (muziek, beeld, theater). Ze had een hoge sopraanstem die haar geschikt maakte om Wagner te zingen. Ze zong in Berlijn, maar keerde in 1939 naar Turkije terug omdat in Ankara een staatsopera werd geopend. Ze ging met pensioen in 1972, maar bleef met kunst bezig. Haar werk is humoristisch en eigenzinnig.

14.000 tampons op de Biennale in Venetië

De 51e Biennale werd dit keer door twee dames samengesteld, dat wil zeggen het gedeelte buiten de landenpaviljoens. María de Corral en Rosa Martínez hebben er een mooie evenwichtige tentoonstelling van gemaakt met veel vrouwelijke kunstenaars. Het was niet hip, niet rommelig, niet spierballerig en dat zal wel de reden zijn geweest dat de critici er niet zoveel van moesten hebben. De bijdrage in het Nederlandse paviljoen was beschamend en tenenkrommend (soort Apollolaan gebabbel in slecht Engels). We hebben het niet uitgezeten en we waren niet de enigen die wegliepen. Vrienden die het wel uitzaten hebben zich 45 minuten zitten ergeren.

Nee, dan het Arsenale. Als je binnenkwam hing er meteen al een werk dat alleen door een vrouw kan zijn gemaakt: een kroonluchter gemaakt van 14.000 tampons, met de blauwe touwtjes aan elkaar geknoopt. Van Joana Vasconcelos, een Portugse kunstenares. Het heet A Noiva (de bruid).

Jun Nguyen-Hatsushiba

Memorial Project Nha Trang:
Towards the Complex - For the Courageous, the Curious, and the Cowards (2001).

In Huis Marseille te Amsterdam: een film van Nguyen-Hatsushiba van een onder water race van riksja's, symbool voor de moeilijke weg die Vietnam heeft af te leggen naar economisch herstel, na een halve eeuw oorlog en politieke onrust, maar ook voor de bootvluchtelingen die trachtten weg te komen.
De muziek is van Nguyen-Hatsushiba en de popmusicus Quoc Bao.

Zingende walvissen

De colleges zijn begonnen. Wat is muziek? Maakt een merel muziek als hij zingt of communiceert hij alleen maar met andere vogels? Van de bultrug walvissen (humpback whales) wordt echt gezegd dat ze zingen. Alleen de mannetjes zingen, dus misschien heeft het toch iets te maken met het indruk maken op vrouwtjes. Als je wilt weten hoe een walvis zingt kun je naar http://www.pacificwhale.org/childrens/whale.wav. Het is maar een kort stukje. Er zijn ook CD's op de markt.

Bij de SGP mogen alleen de mannen meepraten in de partij en de politiek. De vrouwen mogen in de kerk wel zingen maar niet praten. Nu de overheid geen subsidie meer mag verstrekken, gaan ze de deelname van vrouwen toch weer op de agenda zetten. Maar voor geld zet je je je principes niet opzij. Wat een dilemma! Ik denk toch dat de voorstanders van vrouwenparticipatie nu een kans zien. Prachtig initiatief, dit proces.

Spam comment

Wist niet dat dat bestaat, maar heus. Ik had mijn eerste commentaar, maar het sloeg nergens op. Vandaar dat ik het gewist heb.

Yael Davids

Performance van Yael Davids gisteren in het Wilhelmina Gasthuis in Amsterdam west. Aan de ene kant een in hout gebouwd toneel, waarop woorden staan geprojecteerd. De woorden betreffen een lichaamsdeel en de functie, bijvoorbeeld Knees - To bend. Eromheen een staketsel waarin mensen kruipen. Helaas was het niet stil genoeg. Je moest in het toneel het schuifelen kunnen horen. Beetje Kafka, Die Verwandlung waar de verteller als een tor over de muur kruipt.

Thomas Tallis' 40 stemmig motet Spem in Alium

Thomas Tallis was een 16e eeuwse Engelse componist. Hij schreef een 40-stemmig motet waar ik voor het eerst mee kennismaakte in Dresden in het Deutsches Hygiene-Museum. Dat is een wat merkwaardig museum waar kinderen alles over het menselijk lichaam kunnen leren. Maar ze hebben ook tentoonstellingen van moderne beeldende kunst rond dat thema. En zo stond ik ineens in een zaal met 40 microfoons naar dat motet te luisteren. Het is een kunstwerk van Janet Cardiff, Forty Part Motet geheten. Ze heeft alle stemmen apart opgenomen, ook voordat het motet begint en de zangers wat met elkaar staan te kletsen. Ze kreeg er de Millennium Prize 2001 mee en wie het nog wil zien en horen zal ervoor naar Cornwall moeten, naar Tate St Ives. Het motet was vorige week ook te horen op het festival Oude Muziek in Utrecht. Polyfonie is daar dit jaar het thema en Tallis dreef dat tot het uiterste met zijn motet. De 40 stemmen zijn eigenlijk 8 koren van 5 stemmen (ik las ook wel andersom maar ik heb een stukje partituur gezien en het zijn echts steeds 5 regels voor 5 stemmen). De stemmen komen één voor één binnen en bij maat 40 hoor je ze alle veertig en dan gaat het geluid van het ene koor na het andere. Het is indrukwekkende muziek. Ik hoorde het op de Drift in Utrecht waar de zangers op de eerste verdieping van een binnenhof stonden en wij - het publiek - beneden.

De eerste muzieknoten

Waarom een blog en waarom muzieknoten? Een nieuw begin: na drie jaar Schumann Akademie, een hbo-opleiding voor muziek waar ik vakken als harmonieleer, analyse, solfëge en muziekgeschiedenis heb gedaan, nu de overstap naar de universiteit. Muziekwetenschap aan de UVA. De behoefte om wat te schrijven en af en toe een foto te plaatsen.