Toen ik stuitte op het feit dat Nadia Boulanger haar componistencarrière had opgegeven ten gunste van haar zuster Lili maakte me dat nieuwgierig. Waarom is de naam van Nadia mij zoveel bekender dan die van Lili. De muziekgeschiedenis van Taruskin bracht uitkomst. De zusters hebben meegedongen naar de Prix de Rome, een prestigieuze prijs. Dat werd pas mogelijk in 1903, toen voor het eerst vrouwen mochten meedoen (waarmee de vraag waarom er zo weinig vrouwelijke componisten zijn weer een beetje dichter bij het antwoord komt). Vader Boulanger had zelf de prijs gekregen in 1835. De eerste vrouw die meedeed was Hélène Fleury-Roy in 1904. Zij haalde de Deuxième Second GrandPrix (er is een 1e en een 2e eerste prijs, en een 1e en 2e tweede prijs). Niet eens zo slecht want Ravel heeft 5 keer meegedaan en kwam net zo ver. Nadia mocht in 1906 meedoen. Ze heeft het in totaal 4 keer geprobeerd. In 1908 haalde ze (eveneens) de 2e tweede prijs. Daarmee leek het glazen plafond voorlopig bepaald. In 1913 probeerde haar zuster Lili het. Haar lukte het wel, al vermeldt Taruskin niet (maar de website van de Prix de Rome wel) dat ze de 1e eerste prijs met een ander moest delen. Uit ervaring weet ik dat dat het gevolg kan zijn van onenigheid in de jury. Hoe dan ook, ze mocht als prijswinnaar een tijd in Rome verblijven. Daar overleed ze in 1918, vermoedelijk aan malaria. Daarom kennen we natuurlijk zo weinig muziek van haar. In 1920 en 1929 eindigden ook vrouwen als eerste, en dan pas weer in 1948, 1949 en 1950, achter elkaar nog wel. Wie een stukje muziek van Lili wil horen kan naar Avro klassiek: http://klassiek.avro.nl/luisterkamer/klaskraker/031216.asp.
14 augustus 2006
Lili Boulanger (1893-1918)
Toen ik stuitte op het feit dat Nadia Boulanger haar componistencarrière had opgegeven ten gunste van haar zuster Lili maakte me dat nieuwgierig. Waarom is de naam van Nadia mij zoveel bekender dan die van Lili. De muziekgeschiedenis van Taruskin bracht uitkomst. De zusters hebben meegedongen naar de Prix de Rome, een prestigieuze prijs. Dat werd pas mogelijk in 1903, toen voor het eerst vrouwen mochten meedoen (waarmee de vraag waarom er zo weinig vrouwelijke componisten zijn weer een beetje dichter bij het antwoord komt). Vader Boulanger had zelf de prijs gekregen in 1835. De eerste vrouw die meedeed was Hélène Fleury-Roy in 1904. Zij haalde de Deuxième Second GrandPrix (er is een 1e en een 2e eerste prijs, en een 1e en 2e tweede prijs). Niet eens zo slecht want Ravel heeft 5 keer meegedaan en kwam net zo ver. Nadia mocht in 1906 meedoen. Ze heeft het in totaal 4 keer geprobeerd. In 1908 haalde ze (eveneens) de 2e tweede prijs. Daarmee leek het glazen plafond voorlopig bepaald. In 1913 probeerde haar zuster Lili het. Haar lukte het wel, al vermeldt Taruskin niet (maar de website van de Prix de Rome wel) dat ze de 1e eerste prijs met een ander moest delen. Uit ervaring weet ik dat dat het gevolg kan zijn van onenigheid in de jury. Hoe dan ook, ze mocht als prijswinnaar een tijd in Rome verblijven. Daar overleed ze in 1918, vermoedelijk aan malaria. Daarom kennen we natuurlijk zo weinig muziek van haar. In 1920 en 1929 eindigden ook vrouwen als eerste, en dan pas weer in 1948, 1949 en 1950, achter elkaar nog wel. Wie een stukje muziek van Lili wil horen kan naar Avro klassiek: http://klassiek.avro.nl/luisterkamer/klaskraker/031216.asp.
