Halil Altindere: Koerdische zangers

Op de Documenta te Kassel was in het Aue paviljoen een video te zien van de Turkse kunstenaar Halil Altindere, getiteld Dengbêjs. Hij filmde in Dyarbakir in Zuid-Oost Turkije, een Koerdisch centrum waar mannen (Dengbêjs) elkaar ontmoeten en zingend verhalen van hun geschiedenis. Eén voor één zingen ze hun verhaal. Wat me het meest intrigeerde was de manier van zingen, een reciterend zingen dat - zo stel ik me voor - al duizenden jaren moet hebben bestaan en waarmee verhalen en geschiedenissen werden overgeleverd. Het is de zangkunst van de reizende muzikanten, de (vaak blinde) balladezangers, de stadsomroepers, de nachtwakers die zongen dat de klok van twaalf uur had geslagen, de straatverkopers die hun waar aanprezen. Ze zijn er nauwelijks meer. Hun zangkunst leeft nog een beetje voort in de flamenco-zang en in het Gregoriaans. Gelukkig zijn er altijd weer kunstenaars die dit soort verdwijnende culturele fenomenen opmerken en voor het voetlicht brengen.