Het was Ramadan in Istanbul en daarom was het druk bij de blauwe moskee. Veel hoofddoekjes, maar vooral daar, in de stad veel minder.
Het is een levendige stad die modern oogt. Aan de nadere kant is er heel veel kleine handel. Je begrijpt soms niet waar de mensen van leven. Van weinig, zo blijkt wel. Op de Istanbul Biennnale was een film te zien over een schoenmaker en zijn zoon (Murat and Ismael van Mario Rizzi). De film duurde 80 minuten. Normaal ga je dat niet uitzitten op een tentoonstelling, maar we waren zo gefascineerd, dat we hem helemaal hebben gezien. Vader schoenmaker koeieneerde zijn zoon, die bij hem in de zaak werkte, voortdurend waardoor zoon schoenmaker zich een nietsnut voelde en aan de drank raakte. Er zijn mooie conversaties zoals over vrouwen en hun onmisbaarheid, dit naar aanleiding van het feit dat vader die al 9 jaar weduwnaar is wel 100 vuile sokken in huis heeft en tevergeefs geprobeerd heeft die te wassen.
